یه سال جدید شروع میشه با یه آدم جدید...

واسه تهی نبودن یه زندگی یه عمر

از بی تحرکی متنفر بودم از اینکه یجا بشینم و نگاه کنم به دنیامو منتظر یه موج بشینم تا ببینم بهم میرسه یانه تا تکونم بده

امسال یه سکوی پرتابه تا منو به اون بالاها برسونه

یه سکویی که این چند وقت خوب آمادش کردم

میخوام کم کم اون حسم کامل بشه که یه روح تازه درونم دمیده شده...

حتی به دنبال موفقیت لابه لای صفحات وب گشتم... که یاد بگیرم چطور باید شروع کرد....

حرفای محمدرضا شعبانعلی خوب به دلم میچسبه...

اونجایی که تو سایتش مینویسه:

""موفقیت میتواند آرزوی من و شما باشد راجع به آن حرف زنیم راجع به آن تحقیق کنیم . راجع به آن فکر کنیم خواب آن را ببینیم 

در پی موفقیت های واقعی و موفقیت های دروغین باشیم. در پی آنها که به سادگی موفق شدند و آنها که به سختی موفق شدند

اما اگر موفقیت خواسته ی من و شما باشد  دست به عمل میزنیم و هزینه اش را هم میدهیم...

انسان های موفق حرف هایی دارند که به من و شما کمتر میگویند نه به دلیل پنهان کاری و خساست ...به دلیل آنکه ما

گوش شنیدن نداریم . موفقیت یکی از محصولات گرانقیمت دنیاست....بسیار گرانقیمت...

برایش باید انرژی بگذاری، وقت بگذاری، ریسک کنی ، ببازی، مسخره شوی ، احمق جلوه کنی....

موفقیت در لباس های تمیز و مرتب به دست نمی آید در شلوارهای کهنه و پاره و گلی حاصل می شود. آنها که امروز کت

شلوارهای  گرانقیمت به تن کرده اند و برای من وشما از موفقیت خود می گویند زمانی به حدی کثیف و خاکی بوده اند که

کسی به آنها نزدیک نمیشده .... مسیر موفقیت را نمی توان وارونه گرفت...

بسیاری از ما اگر هزینه موفقیت را بدانیم جرات نمیکنیم راجع به آن حرف بزنیم و ترجیح میدهیم آن را در حد یک آرزو و فانتزی

نگه داریم و هرگز به عملی شدنش فکر نکنیم....""

شاید موفقیت سخت باشه اما وقتی به زمانی فکر میکنم که تو سن میانسالی تنها دغدغه ام کفشو لباس خودمو  شاید

بچه هام  باشه میگم کاش هیچوقت به دنیا نیومده بودم تا مجبور به تحمل این روزمرگی ها باشم...

ادمها تا کجا بی حاصل میدوند ...

وقتی به حرف مادربزرگم چند روز قبل از مرگش فکر میکنم که میگفت دنیا خیلی نامرده... انگار ذهنم به صفر میرسه

کسی که با این همه تلاشو انگیزه واسه بزرگ کردن بهترین بچه هاش دم اخر از نامردی دنیا حرف بزنه من باید چی بگم ؟

منی که هیچ راه درستی نرفتم که هیچ خدا بگذره از بار سنگینی که رو دوش خودم گذاشتم....

دوست دارم انقدر پیش برم که کارهایی که میکنم تا ابد برام بمونه ...

خدایا قدم اول و بر میدارمو شروع میکنم اما دوشادوشم باش و دستاتو پشتم نگه دار تا اگه سست شدم فقط تو نگهم داری...